ساواک (سازمان اطلاعات و امنیت کشور) را به عنوان اصلی‏ترین دستگاه سرکوب و فشار مخالفان دوران بیست ساله اخیر سلطنت (و در واقع حکومت) محمدرضا شاه پهلوی می‏شناسیم. بسیاری از مخالفان رژیم پهلوی خاطرات بس ناخوشایندی از برخورد با ساواک داشته و دارند که به انحاء گوناگون آنان را مورد آزار و شکنجه روحی، روانی و جسمی قرار داده بود و در واقع هم این سازمان در ایجاد نظم پلیسی ـ امنیتی در عرصه سیاسی، اجتماعی کشور بیشترین نقش را ایفا می‏کرد. در همان حال ساواک در صدر دستگاههای منتسب و وابسته به حاکمیت جای داشت. واژه ساواک و ساواکی علاوه بر اینکه رعب ‏انگیز و ترسناک می‏نمود، عامه مردم کشور انزجاری عمیق از آن بر دل داشتند. ساواک همان اندازه که در تحکیم و تثبیت موقعیت رژیم در برابر مخالفان نقشی اساسی برعهده داشت، به هنگام گسترش بحران سیاسی دوران انقلاب، مجموعه عملکرد تقریباً بیست ساله آن از عوامل اصلی سقوط رژیم پهلوی محسوب می‏شد. این دستگاه به ظاهر پر هیبت و قدرت هنگامی ناکارآمدی‌‏اش آشکار شد که به دنبال تحولات سیاسی، اجتماعی اواسط دهه 1350ش، ناآرامی‏های سیاسی به تدریج ولی مداوم مجموعه ارکان حاکمیت را به چالش طلبید، و نهایتاً از هستی ساقط نمود.

در بحبوحه ناآرامی‏های دوران انقلاب انتقاد از ساواک و اظهار نارضایتی شدید از مجموعه عملکرد آن در میان شعارها و خواسته‌‏های مخالفان رژیم پهلوی اهمیت و جایگاهی ویژه داشت و با توجه به سوء سابقه‌‏ای که بسیاری از مخالفان از این سازمان دهشت‌‏آفرین داشتند تردیدی باقی نبود که در شرایط فروپاشی نظم سیاسی موجود دست‌‏اندرکاران، رهبران و مدیران آن در صدر بسیاری از افراد و گروههایی قرار می‏گرفتند که گمان تعقیب و مجازات درباره آنان می‏رفت و این موضوع البته بر دلهای بسیاری از مسئولان و کارکنان ساواک دلهره و ترسی افکنده بود که خود یا همکارانشان طی سالیان گذشته حکومت شاه برای مخالفان او به ارمغان آورده بودند.

قاطعیت و شجاعت امام در مواجهه با دستگاه ظلم و ستم و استبداد، ایشان را به عنوان مشخص ترین رکن جامعه روحانیت ایران از ابتدای شکل‌گیری نهضت معرفی کرده است.

روحانیون در داخل و خارج کشور با توجه به تلاشها و ایستادگی امام خمینی (ره) در مقابل اقدامات محمد رضا پهلوی کمترین شبهه‌ای در سپردن سکان هدایت انقلاب ایران به دست باکفایت ایشان نداشتند و این مسئله حتی در روزهای آغازین شکل‌گیری نهضت اسلامی و مردمی ایران برای عوامل رژیم شاهنشاهی و در راس آنان ماموران ساواک نیز مشهود و ملموس بود.

سند محرمانه ذیل که در تاریخ چهارم اردیبهشت ماه هزار و سیصد و چهل و دو ( چهل و یک روز قبل از 15 خرداد) توسط مامور ویژه سازمان اطلاعات و امنیت رژیم شاهنشاهی به نگارش درآمده است، مبین این حقیقت است.

متن این سند ساواک که با عنوان گزارش اطلاعات داخلی و با موضوع "موقعیت آیت الله خمینی در مجامع روحانی" نوشته شده و برای اولین بار در آستانه پانزدهمین سالگرد امام راحل(ره) منتشر می شود، چنین است:
« اقدامات مخالفت آمیز چند ماه اخیر آیت الله خمینی و پیشقدمی مشارالیه در مخالفت با عملیات اصلاحی اعلیحضرت همایونی و دولت موجب تمرکز قدرت‌های روحانی در اطراف وی گردیده و بخاطر همین مرکزیت هم اکنون حوزه‌های علمی مذهبی خارج از ایران نیز نامبرده را مشخص‌ترین رکن جامعه روحانیت ایران می‌شناسند و تلگراف تسلی آمیز واقعه اخیر از جانب آیت‌الله حکیم خطاب بوی، نتیجه همین شاخصیت اوست و وی نیز عملاً داعیه مرجعیت را دارد.»

منبع:خبرگزاری فارس

17 دی 1356 (شنبه)

مقاله روزنامه اطلاعات و توهین به امام خمینی

به مناسبت سالروز سیاه کشف حجاب مقاله‌ای تحت عنوان «ایران و استعمار سرخ و سیاه» به قلم احمد رشیدی مطلق به چاپ رسید که در آن به روحانیت به ویژه آیت‌الله العظمی امام خمینی اهانت شده بود و نویسنده با وقاحت تمام ایشان را که تمام وجودش در خدمت اسلام و مردم بود مستقیما مورد اهانت قرار داده بود.

- - - - - - - - - -

موضوع: احمق مطلق مرجع صدور: ساواک مأخذ: مجله گزارش تاریخ توضیحات: موضوع: سخنرانی سیدعبدالحسین دستغیب ساعت 19:5 روز 23/10/2536 آقای سید عبدالحسین دستغیب فرزند محمدتقی پس از نماز روی منبر اظهار داشته: همان‌طوری که دیشب اشاره‌ای شد، توهین به یک مسلمان واقعی گناه است و اگر کسی چنین گناهی را مترکب شود گناهش بخشیده نمی‌شود. همین احمق مطلق(1) اگر بخواهد گناهش بخشیده شود، می‌دانید این مرتیکه احمق چقدر باید زحمت بکشد باید اول توبه کند و بعد گفته خود را تکذیب و به اشتباه خود اقرار نماید و آنچه می‌داند در حسن آن آقا بنویسد و از یکایک مراجعین او عذرخواهی کند تا قلب شریف آقا را به دست آورد. همین احمق مطلق نه بلکه همه احمقها را می‌گویم. همچنین اگر کسی خون مسلمان بی‌گناهی را بریزد مرتکب بزرگترین گناه شده مگر این سیدهای شریف چه گناهی کرده بودند که خونشان ریخته شد. نظریه شنبه: خبر صحت دارد. نظریه یکشنبه: 1ـ سوابق نامبرده بالا در بخش 312 نمایانگر وضعیت وی می‌باشد. 2ـ مشارالیه به اتفاق تعداد دیگری از روحانیون منطقه به منظور همبستگی خود با متعصبین مذهبی شهرهای قم و مشهد اقدام به ایراد سخنرانیهای خلاف نموده‌اند. چگونگی وضعیت آنها تحت بررسی است و نتیجه مستمراً گزارش می‌گردد. پیمان نظریه چهارشنبه: نظریه 7/ه‍ : نظریه یکشنبه مورد تأیید است پی‌نویس: 1ـ منظور از «مطلق» اشاره به نام مجعول «احمد رشیدی مطلق» است که نامش به عنوان نویسنده مقاله «ایران استعمار سرخ و سیاه» در ذیل آن چاپ شده بود.

منبع : موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی